Pojazd zabytkowy – wedle ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd, który na podstawie specjalnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków ruchomych lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami. W praktyce definicja pojazdu zabytkowego jest bardzo płynna. Wedle polskiego portalu Oldtimery.com jest to każdy pojazd którego produkcję rozpoczęto przed rokiem 1980. Youngtimer – terminem tym określa się stosunkowo młode (lata 60 – 80 XX wieku), ale już zabytkowe pojazdy utrzymane w swoim oryginalnym stylu. Tego określenia używa się również w stosunku do pojazdów, które jeszcze nie są zabytkami, ale wkrótce nimi będą i tak portal Oldtimery.com definiuje youngtimery jako samochody wyprodukowane w latach 1981-1990. Oldtimer – określenie pojazdu zabytkowego pochodzące na pierwszy rzut oka z języka angielskiego, lecz zostało utworzone w Niemczech jako pseudoanglicyzm. Określenie Oldtimer posiada w języku angielskim inne znaczenie, nie związane z pojazdami. Zapożyczony termin Oldtimer również powszechnie używany jest w Polsce. Pojazd historyczny Jest to określenie pochodzące z ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych OC. W myśl tej ustawy pojazd musi spełniać jeden z poniższych warunków by mógł być uznany za historyczny: pojazd zabytkowy w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym pojazd wpisany do księgi inwentarza muzealiów zgodnie z przepisami dotyczącymi ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach pojazd mający co najmniej 40 lat pojazd mający co najmniej 25 lat pod warunkiem, że posiada większość oryginalnych części (minimum 75%, w tym główne podzespoły). Dodatkowo dany model samochodu musi być wycofany z produkcji od przynajmniej 15 lat. pojazd uznany przez uprawnionego rzeczoznawcę samochodowego za pojazd unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji.
Go to Article