Norowirusy, NoV (NV^[7]) – grupa wirusów ssRNA z rodziny kaliciwirusów (Caliciviridae). NoV może być przyczyną wirusowego zakażenia przewodu pokarmowego. W Wielkiej Brytanii stosowane jest określenie winter vomiting disease (zimowa choroba żołądka), ponieważ największa liczba infekcji zdarza się zimą^[8]. Do zakażenia może jednak dojść o dowolnej porze roku^[9][10].

Epidemiologia

Zakażenia norowirusami są powszechne na całym świecie, dlatego większość ludzi dorosłych posiada przeciwciała przeciw tym wirusom^[11]. W klimacie umiarkowanym obserwuje się wyraźny wzrost zachorowań w okresie zimowym^[12]. Norowirusy mogą być najczęstszymi czynnikami etiologicznymi łagodnych biegunek w społecznościach lokalnych^[13]. Na infekcje podatne są wszystkie grupy wiekowe^[14]. Norowirus jest drugim pod względem częstości występowania czynnikiem etiologicznym wirusowych biegunek u dzieci^[15]. W tej klasyfikacji przodują rotawirusy^[16][17]. U starszych dzieci i dorosłych jest jednak najczęstszym powodem zachorowań^[18]. Norowirusy uznawane są za wiodącą przyczynę epidemii biegunek na świecie^[19]. Na świecie ta grupa wirusów wywołuje ponad 90% epidemii niebakteryjnych chorób z biegunką^[20]. Epidemie występują przez cały rok we wszystkich grupach wiekowych^[21], a ich okoliczności są różnorodne^[22].

Odporność wirusa

Norowirusy są pozbawione osłonki lipoproteinowej^[23], dzięki czemu są odporne na rozpuszczalniki lipidowe i łagodne detergenty. Do zwalczenia wirusa może być stosowany nadtlenek wodoru. Funkcję odkażającą spełnia także podchloryn sodu (wymagane stężenie domowego środka dezynfekującego wynosi 5000 ppm)^[24][25]. Wirusom tym szkodzi także wysoka temperatura – przy 60 °C (według innych źródeł 100 °C^[26]) te struktury organiczne giną^[27].

Zobacz też

• wirus zapalenia wątroby typu A