Lot międzygwiezdny albo międzygwiazdowy – lot statku kosmicznego w przestrzeni międzygwiazdowej, zwłaszcza z Układu Słonecznego (z Ziemi) w okolice innych gwiazd niż Słońce.
Warunkiem koniecznym do zrealizowania lotu międzygwiezdnego z Ziemi jest nadanie pojazdowi kosmicznemu trzeciej prędkości kosmicznej (przy starcie z Ziemi jest to minimum 16,7 km/s) i skierowanie go na trajektorię ucieczkową z Układu Słonecznego.
Ze względu na odległości do najbliższych gwiazd, rzędu kilku do kilkunastu lat świetlnych, do odbycia użytecznego lotu międzygwiezdnego wskazane jest użycie pojazdu kosmicznego zdolnego do osiągnięcia prędkości zbliżonych do prędkości światła w próżni. W historii dotychczasowej eksploracji przestrzeni kosmicznej największą prędkość w czasie swojej misji uzyskała sonda słoneczna Juno wystrzelona w 2011. Sonda dzięki sile grawitacji Jowisza, uzyskała prędkość 74 km/s (252 792 km/h). Pomimo tego, że prędkość ta może wydawać się znaczna, jest to zaledwie 0,024% prędkości światła w próżni.
Proxima Centauri jest gwiazdą położoną najbliżej Układu Słonecznego. Odległość do niej wynosi 4,22 lat świetlnych, czyli około 40 bilionów kilometrów.
Czas lotu w okolice Proximy Centauri z wybranymi prędkościami byłby następujący:
Prędkość (km/s)[1] |
Prędkość (km/h)[1] |
% prędkości światła w próżni | Czas lotu w jedną stronę (lat ziemskich) |
---|---|---|---|
17 | 61 200 | 0,006 | 74 tys. |
70 | 252 000 | 0,023 | 18 tys. |
3 000 | 10,8 mln | 1 | 422 |
100 tys. | 360 mln | 33 | 13 |
150 tys. | 540 mln | 50 | 8 |
278 tys. | 1 mld | 92,6 | 5 |
Dla rzeczywistej misji czas ten byłby dłuższy, ze względu na konieczność przyspieszania i zmniejszania prędkości przed celem lotu.
Zagrożeniem dla statku kosmicznego poruszającego z prędkością zbliżoną do prędkości światła w próżni jest niebezpieczeństwo jego zniszczenia ze względu na występowanie niełatwych do wykrycia obłoków pyłu, plazmy albo ciemnej materii. Przemieszczanie się statku kosmicznego z olbrzymimi prędkościami wiąże się także z utrudnieniami w nawigacji i utrudnia zmiany trajektorii. Poważny problem stanowi zagadnienie komunikacji załogi statku kosmicznego z Ziemią. Praktyczna realizacja efektywnych lotów międzygwiezdnych, choćby bezzałogowych sond – nawet w momencie dysponowania odpowiednim napędem – będzie trafiać na duże trudności. W przypadku lotu międzygwiezdnego z udziałem człowieka dochodzi także ograniczona wytrzymałość organizmu ludzkiego w skrajnie trudnych warunkach. Szczególnie niekorzystne jest promieniowanie kosmiczne, długotrwała izolacja, zakłócenie rytmu dobowego.
W chwili obecnej pięć pojazdów kosmicznych jest na trajektorii ucieczkowej i bezpowrotnie opuści Układ Słoneczny.
Nazwa pojazdu kosmicznego | Data startu z Ziemi |
Przerwanie kontaktu z Ziemią |
Prędkość[1] | Kierunek ruchu | Czas dotarcia w okolice najbliższego obiektu[2] |
---|---|---|---|---|---|
Pioneer 10 | 3 marca 1972 | 23 stycznia 2003 | 12,1 km/s (2,55 j.a./rok)[3] | gwiazda Aldebaran | ponad 2 mln lat[4] |
Pioneer 11 | 6 kwietnia 1973 | 24 listopada 1995 | 11,4 km/s (2,42 j.a./rok)[3] | gwiazda lambda Aquilae[5][4] | 4 mln lat[5][4] |
Voyager 2 | 20 sierpnia 1977 | sonda aktywna | 15,5 km/s (3,27 j.a./rok)[3] | gwiazda Ross 248 gwiazda Syriusz |
38,2 tys. lat 296 tys. lat[6][7] |
Voyager 1 | 5 września 1977 | sonda aktywna | 17,1 km/s, (3,60 j.a./rok)[3] | gwiazda Gliese 445 | 38,3 tys. lat[7] |
New Horizons | 19 stycznia 2006 | sonda aktywna | 16,6 km/s, (3,50 j.a./rok)[3][8] | Pluton[9] | 9 lat |
This article uses material from the Wikipedia article "Lot międzygwiezdny", which is released under the Creative Commons Attribution-Share-Alike License 3.0. There is a list of all authors in Wikipedia
planet,jupiter,erath,mars,venus,moon,astronomy